Mapang-akit ang liwanag sa panahon na binabalot ang mundo ng dilim... binabalot tayo ng dilim.
Noon pa man malaki na ang pagpapahalaga natin sa liwanag. Itinuturing natin na diyos ang araw na nagdadala ng liwanag, ng pag-asa sa walang hanggang posibilidad ng pagkakataon, na uunlad ang ating kalagayan sa pagdating nito at sasalubungin tayo nito kasama ng katuparan ng ating mga pangarap. Gayunpaman, hindi natin hawak ang ating panahon, dumaraan ang maghapon kung saan kinakailangan ng magpahinga ng araw. Sa pagpapahinga ng araw unti-unti tayong binabalot ng dilim, ng agam-agam at pangamba. Kaya’t naisipan nating lumikha ng mga sulo na siyang magluluwal ng apoy para bigyan tayo ng pansamantalang liwanag hanggang dumating ang bukas.
Sa panahon na sinakop tayo ng Espanyol nagdala sila ng katumbas ng ating mga sulo. Mas tumatagal ito sapat para sa kadilimang hatid ng gabi. Ginamit ito ng ating mga bayani para mag-organisa at magmulat sa mga kapwa nating pilipino, ginamit nila ito para magbigay kaalaman sa tunay na kalagayan ng bansa, ginamit nila ito para wakasan ang tunay na kadilimang kinakaharap ng mamamayang Pilipino: ang kamangmangan. Apat na daang taon mahigit na ang lumipas ngunit hindi pa rin nakakamtan ng ating mga kababayan ang kaginhawaang dulot ng liwanag, ang kaginhawaang dulot ng LAMPARA.
Panahon pa lamang ni Jose Rizal ay alam niya na ang dulot ng kaalaman kaya naman pursigido niyang sinikap na magpakahusay at ng sa susunod ay wakasan nya ang kamangmangan. Ngunit alam ng kanyang ina na si Dona Teodora Alonzo ang panganib na hatid ng kaalaman kaya’t binigyan nya ng anektoda ang kanyang anak. May mag-inang gamu-gamo na nakakita ng liwanag mula sa nagniningas na apoy mula sa lampara aniya. Nakita ng ina na tuwang-tuwa ang batang gamu-gamo sa liwanag na hatid ng apoy sa lampara. Ninais ng gamu-gamo na lapitan ang lampara ngunit pinigilan siya ng kanyang ina pinagbalaan siya na bagama’t nakakaakit ang ganda ng apoy ay nakakamatay ito. Hindi nagpapigil ang batang gamu-gamo, lumapit ito sa lampara naramdaman niya ang init, napaso ito, nasunog, natupok, namatay.
Animo’y propesiya ang binitawan na anekdota ni Dona Teodora Alonzo sa kanyang anak. Naganap ito sapagkat si Rizal ay tulad ng gamu-gamo na halina sa dulot na liwanag ng edukasyon hanggang sa maging maalam, at ang kanyang kaalaman ang nagpasibol sa mga Pilipino na mag-aral para sa kinabukasan ng bayan. Ito ang naging dahilan ng kanyang pagkamatay. Marahil sa mababaw na pagsusuri, aakalain natin na ang aral na dulot ng anekdota ay huwag ng magtangkang mag-aral ng mabuhay ng matagal, ngunit hindi. Ang anekdota ay hindi lamang nagpapakita ng posibilidad na dulot ng liwanag, pinapakita rin nito ang matapang na pagbagtas ng batang gamu-gamo sa apoy para malaman o madanas kung ano ang pakiramdam ng mapalapit dito.
Kambal na isinisilang ang buhay at kamatayan sa bawat tao na nasisilayan ang mundo ngunit hindi lahat ay nagkakaroon ng lakas ng loob na tahakin ang liwanag, ang daan tungo sa wakas ng kamangmangan. Lahat tayo ay mamamatay dahil ito ang ating kapalaran bilang tao ngunit hindi lahat ay namamatay ng makabuluhan. Namatay ang gamu-gamo ngunit namatay siyang may alam. Marami tayong gamu-gamo na nabubuhay sa bansang nababalot pa hanggang sa kasalukuyan ng dilim. Mayroong liwanag na humahati sa pumpon ng dilim kinakailangan na lang natin itong sundan, kinakailangan na lang natin itong lapitan. Maaaring sa pagtahak natin dito ay mamatay tayo ngunit alam natin sa ating mga sarili na namatay tayong may alam at nabigyan natin ng makabuluhang pakahulugan ang ating buhay. 
 Mayroong liwanag na humahati sa pumpon ng dilim kinakailangan na lang natin itong sundan, kinakailangan na lang natin itong lapitan.
Mapang-akit ang liwanag sa panahon na binabalot ang mundo ng dilim... binabalot tayo ng dilim. Pasinayahan natin ang liwanag na mapang-akit at isilid natin ito sa lampara ng maibahagi natin ito sa ating mga kapwa na hanggang ngayon ay binabalot ng kadiliman. Inaanyayahan tayong maging lampara ng ating panahon, huwag nawa nating sayangin ang pagkakataon na makapagbigay ng liwanag at maging liwanag mismo ng bayang ito. Sindihan mo’t pag-alabin ang iyong puso, ito ang magiging bukal ng maaliwas na susunod na salin-lahi, hasain mo ang iyong isip mula sa mga danas na magiging dulot ng iyong pagsapi, ito ang lilikha ng pagbabago sa ating lipunan. 
Maging Lampara ka kaibigan at maging lampara tayo ng ating henerasyon!

(John Robert Magsombol is LAMPARA's Director for Training and Development. He is also an activist for gender, students' rights and welfare, education, and Filipinism.)

Prime Movers is Lampara's section for ideas that matter. It aims to spark meaningful discussions that may yield specific solutions. To become a contributor, email us at lampara.multimedia@gmail.com